W wyborach do Sejmu w dniu 9 października 2011 roku szczyciłam się poparciem dwóch wybitnych postaci - pana Marka Dyżewskiego i pana Kornela Morawieckiego - kandydatów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.
Napisali o mnie:
"Barbara Kobielska należy do grona najszlachetniejszych osób, które miałem zaszczyt poznać w Komitecie Poparcia Jarosława Kaczyńskiego. Przystąpiła do tego Komitetu w prze-
konaniu, że Katastrofa Smoleńska i dramatyczny stan naszego państwa, jaki po 10 kwietnia 2010 roku nam się objawia, wymaga czynnego zaangażowania się na rzecz ratowania ojczyzny. Dlatego zdecydowała się kandydować do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
Jej uczciwość, prawość, gotowość działania na rzecz dobra wspólnego, rzetelność w wywią-
zywaniu się z podjętych zobowiązań, i rzadka dziś u osób publicznych kultura słowa - to cechy, które, w moim przekonaniu, kwalifikują ją do godnego pełnienia roli posła RP."
Marek Dyżewski
"Pani Basia Jach-Kobielska była moją studentką, pamiętam jej sumienność i odpo-
wiedzialność. Rzetelnie analizuje problemy i z matematyczną precyzją szuka rozwiazań.
To osoba o wysokich kompetencjach - godna zaufania."
Kornel Morawiecki
Nazywam się Barbara Jach-Kobielska. Urodziłam się we Wrocławiu 27 stycznia 1961 roku. W 1979 roku ukończyłam XIV Liceum Ogólnokształcące we Wrocławiu i zdałam maturę. W tym samym roku podjęłam studia na Wydziale Inżynierii Sanitarnej Politechniki Wrocław-
skiej. Ukończyłam je (z wynikiem bardzo dobrym) w 1984 roku i uzyskałam dyplom magistra inżyniera inżynierii środowiska w specjalności systemy ogrzewcze i ciepłownicze.
Po studiach podjęłam pracę w Miejskim Biurze Projektów we Wrocławiu, gdzie przechodziłam kolejne szczeble rozwoju zawodowego od asystenta do projektanta instalacji i sieci sanitarnych. Pierwszą lekcję „nowoczesnej demokracji i praw rynku” odebrałam w 1994 roku, gdy Miejskie Biuro Projektów, pomimo kilkumiesięcznych solidarnych protestów załogi (ze strajkiem okupacyjnym włącznie) i dobrej kondycji finansowej, zostało zlikwidowane przez ówczesnych włodarzy naszego miasta (obecnie są to luminarze krajowej i wrocławskiej Platformy Obywatelskiej). Aby nie zaprzepaścić zdobytego wykształcenia i doświadczenia zawodowego stałam się przedsiębiorcą: założyłam na początku 1995 roku własną pracownię projektową. Moim kapitałem były zdobyte wcześniej uprawnienia do pełnienia samodzielnych funkcji w budownictwie - projektanta oraz kierownika budowy i robót - oraz nawiązane kontakty z fachowcami różnych specjalności i ogromna determinacja do dalszej pracy
w wyuczonym zawodzie. Pracując jako inżynier-projektant w Miejskim Biurze Projektów uzyskałam niezbędne doświadczenie zawodowe w zakresie szeroko pojętych instalacji i sieci sanitarnych (wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych, gazów technicznych, wentylacji i klimatyzacji). Po sześciu latach postanowiliśmy z moim mężem - architektem - zacieśnić współpracę naszych osobnych do tej pory pracowni. Od wielu lat wspieramy się wzajemnie - również w działaniach zawodowych.
Podczas siedemnastoletniej pracy kierownika i głównego projektanta własnej pracowni projektowej musiałam dostosować się do ogromnego postępu technicznego - poznawać
i wdrażać nowe technologie i opanować nowe techniki pracy (powszechna komputeryzacja procesu projektowego). Wielokrotnie stawiałam czoła ambitnym i twórczym problemom projektowym i wykonawczym (pełniłam też funkcje kierownika budowy lub inspektora nadzoru inwestorskiego), realizując zadania projektowe na terenie Wrocławia, Regionu i całego Kraju. Jestem osobą doświadczoną i kreatywną, potrafię współpracować z ludźmi, również
w zespołach interdysyplinarnych. Prowadząc własną firmę projektową nabyłam również niezbędne doświadczenie w kierowaniu zespołami ludzkimi, w koordynowaniu skomplikowanych procesów projektowych i wykonawczych. Specyfika pracy wymaga ode mnie dobrej znajomości praktyki budowlanej, przepisów prawa i wielu dziedzin nauk ścisłych oraz stosowania nabytej wiedzy teoretycznej w praktyce, a także zarządzania zespołami ludzkimi, organizowania pracy i nieustannego rozwiązywania problemów. W ciągu tej samodzielnej pracy zmuszona jestem oczywiście do ustawicznego doskonalenia zawodowego. Bardzo dobrze znam specyfikę całego procesu inwestycyjnego (również w zakresie wykorzystania funduszy unijnych) od ustawy o zamówieniach publicznych, przez projektowanie, nadzór inwestorski, kierowanie budową, weryfikacja dokumentacji technicznej i kosztorysowej, procedury odbiorowe i inne. Wielokrotnie opracowywałam złożone ekspertyzy techniczne oraz prace studialne w zakresie ochrony środowiska (wraz z uwzględnieniem prawodawstwa europejskiego). Poświęciłam trochę miejsca opisowi swojej drogi zawodowej, aby pokazać że jestem osobą konsekwentną, skutecznie współpracuję w większych zespołach, potrafię odważnie podejmować decyzje i konsekwentnie je realizować, nie zrażam się trudnościami.
W zasadzie w moją pracę wpisane jest nieustanne rozwiązywanie konkretnych problemów. Specyfika mojego zawodu sprawia, że pracując nigdy nie tracę z pola widzenia celu, do którego zmierzam, wiem że mogę mówić o wykonaniu zlecenia dopiero wtedy, gdy pojawi się konkretny - najczęściej materialny - efekt mojej pracy. Jestem osobą czynu, na ogół mniej mówię, a więcej robię.
Ponieważ oboje z mężem prowadzimy działalność gospodarczą na własny rachunek
i jest ona od kilkunastu lat naszym jedynym źródłem utrzymania, aby jedno z nas mogło bardziej angażować się społecznie - druga osoba musiała skupić swoją aktywność wyłącznie na sprawach naszej pracowni projektowej. Tak się złożyło że tą osobą do tej pory byłam ja,
a mąż zdecydowanie mocniej realizował swoje potrzeby społecznikowskie. Nawiązane tą drogą kontakty pragnie wykorzystać w mojej ewentualnej kampanii wyborczej (jako przyszły koordynator sztabu wyborczego). Razem z mężem jesteśmy mocno zaangażowani w działal-
ność naszych samorządów zawodowych. Mój mąż jest np. członkiem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Izby Architektów Rzeczpospolitej Polskiej. Mój mąż przez trzy kadencje był członkiem Zarządu Oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich we Wrocławiu.
Jest laureatem brązowej i srebrnej ogólnopolskiej odznaki tego Stowarzyszenia. W środowisku architektów cieszy się dużym szacunkiem i realnym zaufaniem. W związku z aresztowaniem
w grudniu 2009 roku przez Centralne Biuro Antykorupcyjne Prezesa Oddziału Wrocławskiego SARP w ramach (niewyjaśnionej ostatecznie do dzisiaj dzięki działaniom PO) afery korupcyjnej i brakiem odpowiedniej uczciwej reakcji Zarządu Oddziału na ten fakt - mąż na znak protestu wystąpił z tego Stowarzyszenia uznając, że nie może być członkiem gremium, którego Zarząd toleruje korupcję swojego prezesa.